Richard kwam laatst met de vraag “Hallo mannen, ik ben een man van uitersten. Zwart-wit. Het grijze gebied daartussen is voor mij onbekend terrein. Tjeu kunnen we hier in de MANNENCIRKEL aandacht aan besteden?” En mijn antwoord was natuurlijk: “28 maart! Akkoord?”
Wat doen wij MANNEN als we in een zwart-wit landschap wandelen? Wat gebeurt er dan in onze mind, in ons denken en voelen of in onze diepe Innerlijke Wereld? Waarom ‘kiezen’ we er vaker voor om juist NIET in de grijsnuances aanwezig te zijn? Je kunt hier natuurlijk allerhande theorieën op loslaten en uren met elkaar over discussiëren, want dat doen wij mannen toch zo graag..?? Het is veel spannender om ín die uitersten te gaan staan (letterlijk!) en er zo met je hele lichaam en ziel achter te komen wat maakt dat het daar veilig is (of juist toch niet..).
Waarom leven MANNEN (of vrouwen) niet in grijstinten? Ik noem een paar voorbeelden. Wellicht dat je dan meer stress voelt, of onmacht; misschien móet je dan meer van jezelf of voel je meer verplichtingen; of overkomt je dan een ‘niet weten’ of zelfkritiek. Je kunt je ook afvragen welk deel van je in de spagaat komt als je tussen de beide uitersten gaat staan. Is het je Kind dat niet kan/durft kiezen tussen papa en mama? Is het je Puber die opstandig of juist afwezig reageert op de situatie? Zit je met een oordeel over dat zwart bijv. ‘goed’ en wit bijvoorbeeld ‘slecht’ is…??
Zo kunnen we zeer uiteenlopende redenen hebben waarom het (relatief) veiliger is om voor uitersten te kiezen. Dat schept helderheid hoor ik regelmatig; dan weet je waar je aan toe bent. Maar is dit werkelijk zo? Is de wereld wel zo zwart-wit als dat je zou willen? De hamvraag is natuurlijk waarom je je niet in de grijstinten durft te begeven? Uiteindelijk leven we in een wereld van polariteit. Dus het moet ook een voordeel hebben dat we de uitersten van iets kunnen bedenken, voelen en ervaren. Er ‘moet’ dus een derde pool zijn waar grijs geen probleem is; waar zelfs zwart of wit geen probleem is. De dualiteit overstijgen zeggen we dan – maar is dat je Ego wat dit wil of je werkelijke Wezen….
Het blijft een zoektocht. En wat héb je daar dan aan? Dat zoeken geeft alleen maar meer vragen en meer onduidelijkheden… Maar het brengt ook meer kansen en mogelijkheden… Zwart-wit – ik vond het zout van vroeger wel lekker…