Wie kent dat niet dat hij diep van binnen bang is om een fout te maken; bang is voor boze Vrouwen of Mannen; bang de ander te ontrieven…. Als ik hier dieper op intune dan voel ik mijn kleine Tjeuke die bang is voor zijn Boze Mama. En zijn Moeder kón boos worden – zomaar uit het niets, voor zijn gevoel. Dat onvoorspelbare maakte hem nog alerter, nog bedachtzamer, nog meer oplettend wat gedaan of gezegd kon worden. Bang dat Mama de boosheid op hem zou richten. Zo groeide een jongetje op dat steeds zijn voelsprieten aan had staan. Altijd alert op hoe mensen in zijn omgeving reageerden. Op hem of op anderen; op directe situaties of algemene waarheden, overtuigingen. In alles werd het Bange Jongetje snel geactiveerd. Een onverwacht geluid, een zucht van iemand, een oogopslag was al genoeg om het Bange Kind in me naar voren te halen.

Op de volgende Deelcirkel gaan we het met elkaar hebben over dit onderwerp. Dit deel van je. Het fijne van het delen in een Mannencirkel is, dat alles er gewoon mag zijn. Er zijn geen “Mama’s” die zich aangevallen voelen; niemand hoeft zich te verdedigen. Iedereen (her)kent wel íets in het verhaal van de ander. Dat maakt het mogelijk ongedwongen de diepte in te gaan – jouw verhaal helemaal bestaansrecht te geven. De andere Mannen reflecteren je wel op je gedrag: waarom deed je dat toen en waarom doe je dat nu nog steeds? Wat bracht het je om zo te gaan reageren? Welke valkuilen kom je nog steeds tegen? Mannen onder elkaar die respectvol en in liefde; met begrip en zelfs compassie naar elkaar luisteren. Maar ook niet bang zijn ‘lastige’ vragen te stellen. Alles in een diep vertrouwen dat ALLES bestaansrecht heeft. Je ‘goede’ kanten maar ook je minder goede…